گر مسئولان AFC لطف کنند و به ما VAR اجاره‌ای بدهند و اگر ابر و باد و مه و خورشید و فلک هم دست به دست هم بدهند تا ما میزبان مسابقات آسیایی باشیم، این فرصت را داریم که رونالدو، نیمار و بن‌زما را در ایران ببینیم یا حداقل با آنها بازی کنیم. راستش خودمان که نهایتاً می‌توانیم پریرا را بیاوریم ولی عربستانی‌ها با پول‌های آنچنانی تمام ستاره‌های دنیا را می‌خرند و حالا این فرصت نصیب ما شده که اگر حرف وزیر ورزش در مورد VAR درست باشد، امثال رونالدو، بن‌زما و نیمار را در ایران ببینیم. این در واقع یک توفیق اجباری است که بزرگان جهان هم با تیمهای ایرانی بازی می‌کنند (آن هم به دفعات) و هم به ایران می‌آیند. ما این فرصت را داریم که حداقل با تماشاگران‌مان امثال رونالدو و بن‌زما را سورپرایز کنیم. کاری که با ژاوی کردیم و او بارها و بارها از تماشاگران ایرانی تمجید کرد. جدای از تمام این مسائل، باید تشکر ویژه‌ای هم از تیمهای عربستانی داشته باشیم که به هر دلیلی ستاره‌های بزرگ فوتبال جهان را می‌خرند و ما هم با آنها بازی می‌کنیم. اگر به فرض بن‌زما در رئال مادرید می‌ماند، مسلماً صد سال دیگر هم با تیمهای ایرانی بازی نمی‌کرد چون ما قهرمان آسیا نمی‌شویم که به جام باشگاه‌های جهان برویم اما حالا سپاهان می‌تواند ۲ بار با الاتحاد و بن‌زما بازی کند و حتی اگر الاتحاد عربستان صعود کند، بقیه تیمهای ایرانی هم این شانس را دارند که به مصاف الاتحاد بروند. همان‌طور که این احتمال وجود دارد تا نیمار و الهلال به جز نساجی در مراحل بعدی با سایر نمایندگان فوتبال کشورمان هم روبه‌رو شوند.
بازی با تیمهای عربستانی از هر لحاظ برای ما یک فرصت است. اگر ببازیم که خب مربیان می‌گویند هزینه رونالدو و نیمار و… ده‌ها برابر کل تیم ماست اما اگر ببریم، واقعاً لذتبخش است و اعتماد به نفس تیمهای ایرانی هم در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا بالا می‌رود. برای بازیکنان‌مان هم تنه به تنه شدن با رونالدو، مانه، نیمار، کولیبالی، بن‌زما و… خیلی خوب است و بر تجربیات‌شان اضافه می‌کند. در همین پرسپولیس و سپاهان امثال بیرانوند، امیری، پورعلی‌گنجی، رضاییان و… سابقه بازی مقابل رونالدو در جام جهانی ۲۰۱۸ را دارند. آن هم رونالدویی که حدود ۵ سال جوان‌تر از امروز و در اوج بود.
منبع: خبرورزشی