جلوگیری از سفر قریب به یکصد دانشجوی دختر افغانستانی توسط طالبان که قرار بوده به منظور تحصیل به امارات متحده عربی بروند، موجی از تأسف را در افکار عمومی برانگیخته‌است.
اما این خبر، برای من، بیش از آنکه تاسف بار باشد، نگران کننده است.
موضوع ممنوعیت تحصیل بانوان در دانشگاه ها و مکاتب و تعطیلی قریب به پنجاه موسسه آموزش عالی در دو سال حاکمیت طالبان، در کنار خبر طرح ساخت سه تا ده مدرسه دینی در هر ولسوالی توسط وزارت معارف طالبان (این خبر در ابتدای ماه ثور ۱۴۰۲ منتشر شد)، به خوبی نشان می‌دهد که طالبان، به صورت کاملآ هدفمند و برنامه ریزی شده، در راستای تغییر سیستم آموزشی از تربیت نیروی انسانی کارا به تربیت نیروی انسانی انتحاری حرکت می‌کنند.
تصور کنید که طالبان با رویکرد کتونی، مثلاً یک بازه زمانی ده ساله بر افغانستان حاکمیت داشته باشند.
آنگاه، فقط پس از چند سال، با سرزمینی روبرو هستیم که نه مهندس دارد و نه داکتر و نه هیچ متخصص دیگر، اما در هر ولسوالی آن، دهها و صدها نیروی انتحاری تربیت شده اند.
به نظر شما اگر طالبان همچنان بر افغانستان مسلط بمانند، دنیای ده سال بعد با چه افغانستانی مواجه خواهد بود؟
نتیجه تعامل با چنین حاکمیتی را میتوان با توجه به همین اماره ها (نشانه‌ها) به خوبی درک کرد.
سید احمد موسوی مبلغ
منبع: اطلس