غول‌های بزرگ فناوری دنبال یافتن راه‌های تازه برای استخراج لیتیوم از برخی بزرگترین معادن این فلز ارزشمند در جهان هستند.
تینا مزدکی: اگر دنیای امروز با هیدروکربن ها کار می کند، دنیای فردا ممکن است به خوبی به این عنصر برای عرضه در حال گسترش باتری های لیتیوم یون متکی باشد. فلز نقره‌ای که برای پشتیبانی از باتری های تلفن‌های همراه، ماشین‌های الکتریکی و شبکه‌های الکتریکی بزرگ، ضروری است.
مک درمیت کالدرا که از دره‌های سنگی تشکیل شده است در مناطق خشک مرزی نوادا-اورگان، در آمریکای شمالی قرار گرفته است و آینده دنیای مدرن به آینده مکان هایی مانند مک درمیت کالدرا بستگی دارد که این پتانسیل را دارد تا بزرگترین منبع شناخته شده لیتیوم در این زمین باشد.مطالعه جدیدی که در مجله Science Advances منتشر شده است، نشان می دهد که مک درمیت کالدرا حتی بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد حاوی لیتیوم است و چگونگی استخراج ذخایر کشف نشده را نشان می دهد. اما بعید است که این نتایج انتقادها در مورد هزینه های زیست محیطی استخراج این ماده را کاهش دهد.
تا سال ۲۰۳۰، جهان ممکن است هر سال به بیش از یک مگاتن لیتیوم نیاز داشته باشد. اگر بررسی‌های زمین‌شناسی قبلی درست باشد، مک‌درمیت کالدرا، بقایای یک ابر فوران آتشفشانی ۱۶ میلیون ساله می‌تواند تا ۱۰۰ مگاتن از این فلز را در خود جای دهد.
یکی از پروژه‌های برجسته، که بخشی از آن توسط شرکت لیتیوم آمریکا اداره می‌شود، یک معدن ۱۷۹۳۳ هکتاری را در گذرگاه تاکر، در سمت نوادا از مرز در لبه جنوبی کالدرا پیشنهاد می‌کند. پروژه بحث برانگیز است: منطقه Thacker Pass، در زمینی قرار دارد که بسیاری از گروه‌های بومی محلی آن را مقدس می‌دانند. فعالان بومی آمریکا به مبارزه با طرحی برای گسترش منطقه اکتشاف معدن در دادگاه ادامه می دهند.
اما همه لیتیوم زیر ماسه های سنگی مک درمیت رتبه یکسانی ندارند. بیشتر فلز مورد نظر در آنجا به شکل ماده معدنی به نام اسمکتیت است. تحت شرایط خاص، اسمکتیت می تواند به یک ماده معدنی متفاوت به نام ایلیت تبدیل شود که گاهی اوقات می تواند برای لیتیوم نیز استفاده شود. هر کسی که با لیتیوم سر و کار دارد، تا حدی از هزینه های زیست محیطی آگاه است. فرآیند بازیافت، آلاینده هایی مانند فلزات سنگین تولید می کند، آب را می مکد و تن ها گاز گلخانه ای منتشر می کند.
گفته می شود، همه استخراج ها یکسان نیستند. دو نوع اصلی از منابع لیتیوم وجود دارد: بازیافت آب نمک و استخراج سنگ سخت. برخی از لیتیومی که ما استفاده می کنیم از استخرهای فوق العاده نمکی به دست می آید. در طی میلیون‌ها سال، آب باران از میان سنگ‌های حاوی لیتیوم نفوذ می‌کند، فلز را حل کرده و به سفره‌های زیرزمینی می‌برد. امروزه انسان ها آب نمک را به سطح پمپ می کنند، آب را تبخیر می کنند، دوغاب آهک هیدراته را برای جلوگیری از فلزات ناخواسته به آن اضافه می کنند و لیتیوم باقی مانده را استخراج می کنند. بسیاری از لیتیوم آب نمک جهان امروز از«مثلث لیتیوم» آرژانتین، بولیوی و شیلی، یکی از خشک ترین مناطق جهان به دست می آید.
از طرف دیگر، می‌توانیم مستقیماً سنگ‌های لیتیوم را از زمین استخراج کرده و آن‌ها را مانند سایر فلزات پردازش کنیم. جداسازی لیتیوم از سنگ معدن معمولاً شامل خرد کردن سنگ و گرم کردن آن تا دمای بیش از ۱۰۰۰ درجه فارنهایت است. رسیدن به آن دماهای بالا اغلب در وهله اول به سوخت های فسیلی نیاز دارد. این روش نسبت به استخراج آب نمک زحمت و هزینه کمتری به همراه دارد، اما به مراتب کربن فشرده‌تر نیز دارد.
اسمکتیت و ایلیت مک درمیت کالدرا متعلق به چیزی است که برخی ناظران لیتیوم به عنوان راه سوم استخراج از ان یاد می کنند: لیتیوم رسوبی آتشفشانی. هنگامی که مواد معدنی آتشفشانی حاوی لیتیوم به دره‌های مجاور جریان می‌یابند و با کثیفی‌های سست واکنش نشان می‌دهند، رسوبات غنی از لیتیوم را بر جای می‌گذارند که برای جدا شدن به انرژی و پردازش کمی نیاز دارند.
با جایگزین جدید، حامیان معدن ادعا می کنند که می توانند اثرات زیست محیطی فعالیت های فعلی و آینده خود را در Thacker Pass به شدت کاهش دهند. و به نظر می رسد تحقیقات تیم بنسون نشان می دهد که اگر شرکت های لیتیومی در مکان های مناسب کاوش کنند، ممکن است برای تلاش های خود پاداش بیشتری دریافت کنند.
اما این احتمالاً برای مخالفان استخراج لیتیوم در اورگان و نوادا که انتقاداتشان به دلیل نقشه‌برداری اداره مدیریت زمین حفاری در این کانسار بررسی می‌شود، چندان راحت نیست.این مورد مشابه با افراد بومی شیلی است که با استخراج لیتیوم در نزدیکی خانه های خود در آتاکاما و مردم محلی که با یک پروژه معدن لیتیوم در نزدیکی مرز شمالی پرتغال مبارزه می کنند، مخالفند.
منبع: popsci
۵۸۳۲۳
منبع: خبرآنلاین