خبرگزاری فارس، اصفهان: نزدیکی‌های اربعین که می‌شود، دل‌ها بی‌قرار است، کوله‌های آماده، چفیه‌های روی دوش، بوی اسفند بدرقه زائرها هردلداده‌ای را بی‌تاب می‌کند و خوش به حال موکب‌ها، همان‌هایی که زائرهای خسته را میزبانند، موکب‌هایی که گرد سفر زائر را برکت موکب می‌دانند و با بضاعتشان بهترین‌هایشان را ارائه می‌دهند. گمانم هشت سالی می‌شود که یکی از این موکب‌ها را می‌شناسم. موکب اباعبدالله‌الحسین(ع)، معروف به موکب خاتون. یک بانوی اصفهان آن را هر سال برپا می‌کنند، در نهایت نظم، در نهایت دقت و برنامه‌ریزی.
در این راه، حرف و حدیث‌های زیادی پشت سرش بود. «زن مگه میتونه موکب بزنه؟»اما دلش قرص بود به همراهی همسرش و نگاه امام حسین(ع). راهش را ادامه داد آنقدر که امسال، پذیرایی از زائران اربعین را خیلی زودتر از دیگر موکب‌ها شروع کرد. موکبش در ۲۰۰ متری حرم امام حسین(ع) است و از بیست و هشتم محرم، علم را برافراشته. دستگاه پخت نان موکب خاتون، نان موکب خاتون، موکب‌های اطراف و دیگر زائران را تامین می‌کند.
موکب خاتون، اولین موکبی است که خدمت به زائرین را در بخش‌های مختلف روزانه ۱۰۰۰ نفر اسکان خانم و آقا، توزیع ۳۰۰۰ پرس غذا در وعده‌های صبحانه، ناهار و شام، توزیع ۵۰۰۰ قرص نان در هر وعده، پارک کودک، ایستگاه صلواتی و توزیع بیش از ۱۰۰۰۰ لیوان چایی و شربت و آب معدنی و میان وعده، درمانگاه، ویزیت و ارائه دارو، برگزاری نماز جماعت و مشاوره احکام دینی شروع کرده است.
کتاب موکب خاتون توسط حوزه هنری اصفهان چاپ و منتشر شده است
شیرانی مدیر این موکب می‌گوید: امسال تمامی نذورات توسط خیرین حسینی خیریه باران مهر علوی تامین شده و تا یک روز بعد از اربعین ادامه خواهد داشت، این هشتمین سالی است که خدمت به زوارالحسین در اربعین توسط خیرین حسینی انجام می‌شود و شرح خاطرات آن در کتاب موکب خاتون توسط حوزه هنری اصفهان چاپ و منتشر شده است.
خانم شیرانی حدود ۱۰ سال مدیریت بنیاد خیریه آبشار عاطفه‌های اصفهان را داشت و پس از گذشت سه سال آن را به ۳۰۰ شعبه در کشور گسترش داد. از ۸ سال پیش هم به زائرین اباعبدالله(ع) خدمت می‌دهد. از سال اول حدود هزار نفر آقا و ۵۰۰ نفر خانم اسکان داشتند و روزهای نزدیک اربعین آمار بیشتر می‌شد.
جالب آن است که وقتی برای اولین بار می‌خواسته موکب بزند، بدون همسرش رفته، با آنکه می‌ترسیده ولی باز هم در این مسیر قدم گذاشته، زبان عراقی‌ها را نمی‌فهمیده، سرما خورده و نزدیک بوده حتی جانش به خطر بیفتد اما سال بعد محکم‌تر از قبل و با همسرش برای برپایی موکب‌ها راهی شد. حضور همسرش دلش را قرص کرد. ادامه گزارش را از زبان خانم شیرانی می‌خوانیم:
اولین بار که عراق را دیدم، غم غربت تمام وجودم را گرفت. همیشه در حرف‌هایم ارادت قلبی‌ام به امام حسین(ع) پیدا بود، اما اربعین، میدان عمل است، به خصوص خانوادگی‌اش. زن‌ها کنار مردها با بچه‌های کوچک پیاده‌روی می‌کنند و نقش پررنگی دارند. مادر نقش مهمی در سازندگی و تربیت افراد جامعه دارد و حضور مادران در اربعین بسیار مهم و اثرگذار است؛ زمانی که حامله بودم فکر می‌کردم نمی‌توانم موکب‌داری کنم اما در سونوگرافی اتفاقی با خانمی برخورد کردم که می‌گفت از زمان تولد اولین فرزندش هر سال به کربلا رفته است و اگر راه کربلا باز شود، با وجود حاملگی باز هم به کربلا خواهد رفت و شنیدن چنین سخنانی اراده مرا برای حضور در اربعین بیشتر کرد.
اولین موکب‌دار در سوریه
به جز کربلا سه شب موکب در جمکران دارم و هر سال نیمه شعبان آنجا هستم، موکب بین راه پیاده‌روی مشهد تا نیشابور را هم دارم و دو روز بعد از برگشت از کربلا با همان خادم‌ها راهی مشهد می‌شوم. اولین موکب‌دار در سوریه هستم. مقداری بار و تجهیزات به کشور سوریه ارسال شد و حدود ۱۷ روز در آنجا غذای گرم می‌پختیم و به صورت جهادی پخش می‌کردیم.
به جز کربلا سه شب موکب در جمکران دارم و هر سال نیمه شعبان آنجا هستم، موکب بین راه پیاده‌روی مشهد تا نیشابور را هم دارم
در سوریه شیعیان آواره شدند و خانه‌هایشان توسط داعش تخریب شد و خانواده شهید هستند و سرپرستی ندارند؛ هر خانواده را در اتاقی کوچک جا داده‌اند و در شهرکی ساکن شدند و با داعش توافقی می‌کنند و از محاصره خارج می‌شوند و در مقابل خانواده داعشی‌ها هم از محاصره خارج می‌شوند و در این رد و بدل شدن، داعشی‌ها ۵۰۰ بچه را منفجر می‌کنند.
خانواده شهدا می‌گفتند دولت سوریه به پول ایران ماهانه حدود۲۰۰ هزار تومان کمک می‌کند و هیچ چیزی ندارند؛ ایران برای این خانواده‌ها، مدرسه، مسجد، درمانگاه زده است و به مواکب فراخوانی دادند و خیرینی که مایل بودند شرکت کنند از جمله چند خیر ما قبول کردند و چند روز آنجا حضور داشتیم.
وقتی وارد محیط سوریه می‌شدیم تمام ساختمان‌ها خرابه بود؛ بچه‌هایی که آنجا می‌بینیم مثل اینجا نیستند که با یک لوازم‌التحریر خوشحال بشوند و وقتی می‌فهمیدند ایرانی‌ها آمده‌اند دورمان جمع می‌شدند و خوشحال می‌شدند در صورتی که کار خاصی برای آن‌ها نکردیم. فقر و نداری آنجا غوغا می‌کند و تعداد شهدا در یک خانواده زیاد است و بچه‌های زیادی بودند و این فقر و نداری بسیار بالاتر از چیزی بود که احساس می‌کنیم و در روستاهای ایران می‌بینیم.
از موکب‌داری تا کار خیر
غیر از موکب داری، کار ما کار خیریه است و به مناطق محروم کمک می‌کنیم؛ در سطح استان اصفهان ۷۰ دفتر دارم و کلیه شهرستان‌های اصفهان را پوشش می‌دهیم، اضافه خدماتی که به نیازمندان می‌شود در کل کشور به مناطق محروم کمک‌رسانی می‌شود؛ بیش‌ترین جهیزیه در کل کشور به نیازمندان اهدا شده، در بحث‌های لوازم‌التحریر، سبد غذایی و خدمات درمانی نیز فعالیت می‌کنیم.
اربعین مهمترین پایگاه شکل‌گیری هویت اجتماعی است و در موکب خود ما افراد از اقوام و شهرهای گوناگون با شغل‌ها و جایگاه‌های متفاوت جمع می‌شوند؛ یک زندگی اجتماعی را در کنار هم در اربعین تجربه می‌کنند و سپس به شهرهای خود برمی‌گردند؛ اربعین کاملا مردمی و اجتماعی است و همین باعث شده که این برنامه با جمع شدن همه تخصص‌ها در کنار هم به بهترین شکل، با کمترین درگیری و هزینه برگزار شود و اگر چنین برنامه‌ای دست دولت‌ها بود هرگز با چنین شکوهی برگزار نمی‌شد. مدل اربعین را می‌توان در بسیاری از کارها به عنوان الگو قرار داد.
در موکب خود ما افراد از اقوام و شهرهای گوناگون با شغل‌ها و جایگاه‌های متفاوت جمع می‌شوند؛ یک زندگی اجتماعی را در کنار هم در اربعین تجربه می‌کنند و سپس به شهرهای خود برمی‌گردند
یکی دیگر از نکات مهم اربعین پیوند بین دو ملت عراق و ایران بود؛ ما ۲٠٠ هزار شهید و عراق ۳٠٠ هزار کشته داده بود و هیچ چیز به جز خون امام حسین(ع) نمی‌توانست این ارتباط را بین دو ملت برقرار کند؛ الان روابط ما به نحوی است که عراقی‌هایی که با ما آشنا هستند و برای کار پزشکی به اصفهان می‌آیند، را در خانه خود یا دوستان حتی گاهی تا یک ماه اسکان می‌دهیم بدون اینکه ریالی دریافت کنیم چرا که آن‌ها آشنای ما در اربعین بودند و همین باعث پیوند عمیقمان شده است.
انسان در طول زندگی دچار روزمرگی می‌شود و شما با تفریحاتی مثل شهربازی شاید برای یک روز بتوانید این روزمرگی را از خود دور کنید؛ در حالی که در اربعین فرد تخلیه روحی و روانی می‌شود، احساس می‌کند از خیلی از بدی‌ها سبک شده است، به جز گریه بر امام حسین(ع) توانسته کاری انجام دهد و این نیرویی که پیدا می‌کند می‌تواند تا یکسال بر روزمرگی‌اش غلبه کند.
این که ۲٠ روز ۲٠ میلیون نفر پیاده حرکت کنند و همه غذا و جای خواب و ما یحتاج مورد نیازشان فراهم باشد کار بسیار بزرگی است که عظمت آن را اسرائیل، آمریکا و غرب درک کرده است و به همین دلیل آن را از نظر رسانه‌ای کاملا بایکوت می‌کنند.
پایان پیام/۶۳۱۲۴/
منبع: فارس