بعد از پایان تورنمنت کافا در خرداد ماه، انتظار می رفت که حواشی از تیم ملی به دور باشد و سرمربیان و بازیکنان، اجازه ندهند که حاشیه، تمرکز شان را بر هم زند؛ اما اتفاقات خارج از متن، قطعا روزی برای تیم ملی گران تمام می شود و عواقب آن، بعدها رؤیت و مشخص خواهد شد.
دعوت نشدن برخی بازیکنان با کیفیت، چند روزی است که به سر تیتر اخبار تبدیل شده؛ هرچند که باید معتقد بود سرمربیان تیم ملی، سلایق متفاوتی نسبت به سایر افراد و مطبوعات دارند. چنین اختلافاتی برای بزرگترین تیم های ملی جهان، در هر دوره از فیفا دی، طبیعی است ولی بحث تمرین بازیکنان تیم ملی با نه مربی، قصه غریبی را روایت می‌کند!
دلیل شلوغی تمرینات تیم ملی چیست؟ اضافه شدن تاکتیک های جدید و ارتزاق آن به مهره‌ها یا حفظ ظاهر و سر خود را زیر برف کردن؟! خداداد عزیزی و هومن افاضلی به عنوان مشاوران فنی ژنرال، چه سابقه درخشانی در عرصه مربیگری دارند؟ سعید الهویی، آندرانیک تیموریان و علی اصغر قربانعلی پور، چه بار فنی مثبتی به تیم اضافه می کنند؟
اگر به سایر تیم های مدعی در جام ملتهای آسیا نگاهی بیندازیم، متوجه خواهیم شد که تیمی مثل ژاپن، در حالی که هاجیمه موریاسو را به عنوان سرمربی خود می بیند، 5 دستیار کنار این مرد چشم بادامی قرار گرفته اند.
اصلا عدد 9،رکورد جالبی برای نیمکت یک تیم از بابت کادر فنی محسوب می شود. آیا امیر قلعه نویی، با بیش از دو دهه فعالیت در حرفه مربیگری و کلی افتخارات، به هشت دستیار، در سطح متوسط نیاز دارد؟ مدرک مربیگری خداداد، به عنوان شخصی که تیم را تمرین می دهد، چیست؟ آیا موفقیت تیم ملی در آسیا، منوط به افزایش تعداد دستیاران بی کیفیت می باشد؟ شأن بازیکنانی همانند طارمی، آزمون و جهانبخش که در عالی ترین کیفیت فوتبال اروپا توپ می زنند، به این شکل و شمایل است؟ آیا این کارها، صدمه و خدشه ای به وجهه تیم بیست و دوم رده بندی فیفا، وارد نمی کند؟
نکته جالب و البته خنده دار ماجرای تیم ملی در یک هفته اخیر، آبیاری زمین تمرین، با تانکر آب بود! چنین شیوه ای حتی برای تیم های سطح چهارم فوتبال انگلیس هم مورد استفاده قرار نمی‌گیرد! اشخاصی هم که با فدراسیون فوتبال و رئیس و کارمندانش در ارتباط هستند، به این شرایط هیچ اعتراضی ندارند و چه بسا که برای همان افراد، دست و کف هم می زنند! سکوت، تنها واژه ای است که در مورد کادرفنی تیم ملی، صدق می کند. آنها در برابر هر موقعیت غلط و نادرستی، سکوت می کنند! تمامی دیدار های تدارکاتی هم مورد تحسین و تمجید نیمکت تیم ملی است! حتی به بازی با کیپ ورد(دماغه سبز)، هیچ عکس العملی نشان نمی دهند!
شاید علت این سکوت های پر رمز و راز، حفظ صندلی و جایگاه ویژه برخی مربیان بر روی نیمکت تیم ملی است! با گذشت هر روز و هر ماه و هر فصل، نسبت به وضعیت تیم ملی، نگران تر از قبل می شویم و این اضطراب و دلشوره و گلایه ها، خبر از دلسوزی کارشناسان فوتبال می دهد.
در فوتبال پایه و امید، حوادث تلخ، تند و تند به وقوع می پیوندند و بعضی ها در بی خیالی محض به سر می برند! اگر چنین اوضاعی، از دید آقایان، نرمال و استاندارد به نظر می‌رسد، پس بفرمایید؛ این شما و این گوی و میدان!
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
منبع: خبرورزشی