محمد ستارپور در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، در واکنش به نتایج رقم‌خورده تیم ملی بوکس در نوزدهمین دور بازی‌های آسیایی هانگژو گفت: نتایجی که در بازی‌های آسیایی رقم خورد، برای هیچ کدام از ما قابل قبول نیست. بدون اینکه وقت را تلف کنیم، باید برای تیم ملی بوکس یک مربی درجه یک خارجی بیاوریم. از مدتی که رئیس فدراسیون بوکس تغییر کرده، ما اردوهای منظمی را در پیش داشتیم و حتی اعزام‌های خوبی صورت گرفت، اما نتایج خوبی در هانگژو رقم نخورد و این نشان می‌دهد بوکس ایران نیاز به یک مربی طراز اول خارجی دارد.
وی در ادامه صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: مربیان ما هر کدام یک رویه را در پیش گرفته‌اند و هیچ‌کدام به یک شکل آموزش نمی‌دهند. شما کشورهای قزاقستان، ازبکستان، کوبا و سایر کشورها را نگاه کنید، هر کدام از این کشورها سبک خاص خود را دارند، اما در کشور ما هر مربی‌ای که مسئولیت می‌گیرد، به یک سبک آموزش می‌دهد. برای همین حضور مربی خارجی در بوکس ایران الزامی است. باید یک مربی خارجی بیاید و سبک بوکس ایران را تغییر دهد. من 10 سال از مسابقه رسمی‌ای که داده‌ام می‌گذرد. مربیان ما در کنار تیم‌ها اعزام می‌شوند و فقط مبارزات را تماشا می‌کنند، اما آنچه که در تمرین آموزش داده می‌شود با آنچه که خارجی‌ها کار می‌کنند، در ایران متفاوت است.
دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی دوحه، در پاسخ به این سؤال که برای اینکه مشکلات بوکس ایران حل شود، شما چه راهکاری دارید، گفت: یک جابجایی‌هایی در بوکس دنیا انجام می‌شود و همه در حال پیشرفت هستند، اما بچه‌های ما در تمرین ادای آنها را درمی‌آورند اما در مسابقات نمی‌توانند آن فنون را اجرا کنند. متأسفانه علم روز مربیگری ما به‌روز نیست. اگر کسی هم در کلاس جهانی حضور داشته، آموزش خاصی را یاد نگرفته، آنهایی که در کلاس جهانی حضور پیدا کردند، آیا با آن سبک می‌توانند در ایران آموزش دهند؟ بدون شک جواب این سؤال، خیر است. چون مربیان ما اصلاً به‌روز نشده‌اند.
دارنده مدال برنز قهرمانی اسیا در مغولستان در ادامه صحبت‌های خود گفت: خوشبختانه رئیس فدراسیون یک فرد ورزشی است. حسینی از جنس بوکس است. پس هیچ مربی‌ای نمی‌تواند به او فنی را دیکته کند. او قهرمان این رشته است. حسینی بوکس را می‌داند و کاملاً در این رشته آگاه است. در ایران ما حتی به تعداد انگشتان یک دست هم مدرس خوب نداریم. پس باید یک مربی خارجی سطح بالا به ایران بیاید و همه مربیان از او پیروی کند. چون هیچ کسی دانش روز دنیا را ندارد و همه باید این موضوع را قبول کنیم. وقتی مربی خارجی به ایران بیاید هم می‌تواند به بوکسورها آموزش دهد و هم می‌تواند به مربیان ما علم روز دنیا را آموزش دهد. متأسفانه همه در بوکس ما مدعی هستند. مربیان برای ما قابل احترام هستند اما علم روز بوکس دنیا را کسی ندارد. بوکس در دنیا روز به روز پیش می‌رود، اما مربیان ما هنوز در لاک دفاعی هستند و دوست ندارند کسی به آنها آموزش دهد و این تفکرات غلط است.
ستارپور در ادامه صحبت‌های خود گفت: مربی خارجی علی‌رغم اینکه به بوکسورها آموزش می‌دهد، باید به مربیان ما هم آموزش دهد تا طی چند سال آینده، مربیان ما هم مثل خارجی‌ها به‌روز باشند تا بتوانند شاگردان خوبی را به بوکس ایران تحویل دهند. شما اگر به باشگاه‌ها سر بزنید به راحتی می‌بینید که مربیان ما هنوز به سبک 30 سال گذشته آموزش می‌دهند و هیچ خبری از آموزش ریزه‌کاری‌هایی که در دنیا آموزش داده می‌شود، نیست.
وی در پاسخ به این سؤال که پس شما معتقدید اگر مربی خارجی هدایت تیم ملی را به عهده بگیرد، در یک پروسه کوتاه مدت، ما می‌توانیم رشد خوبی داشته باشیم، گفت: سال 1385 به مسابقات قهرمانی جوانان بوکس آسیا رفتم، در آن مقطع هندوستان برای ما زنگ تفریح بود. پس از آن هندی‌ها یک مربی کوبایی استخدام کردند و همان تصمیم باعث شد با علمی که مربی کوبایی داشت، بوکس آنها در المپیک و جهان مدال کسب کند. این موفقیت حاصل تلاش و وحدت رویه است. هندی‌ها زنگ تفریح ما بودند، اما وقتی یک مربی کوبایی، یک سبک را انتخاب می‌کند و در دستورکار خود قرار می‌دهد، بوکس آن کشور به خوبی پیشرفت می‌کند.
وی در پایان صحبت‌های خود خاطرنشان کرد: مربیان ما باید حضور مربی خارجی را قبول کنند. همه ما باید بدانیم خیلی از علم روز دنیا عقب هستیم. ما در مقطعی آسه‌بال مربی خارجی را به ایران آوردیم، اما با خفت و خواری او را بیرون کردیم، چون نمی‌خواستیم به این باور برسیم که او مربی خوبی است و بیشتر از ما آگاه است. چند سال بعد آسه‌بال سرمربی تیم ملی کوبا شد و و مدال‌های طلا و… جهان را برای کوبا به دست آورد. حالا وقت آن رسیده همه مربیان ایرانی پس از آمدن یک مربی خارجی، پای آموزش او بنشینند و علم خود را به‌روز کنند. اگر مربیان ما آموزش ببینند، حتی در اعزام‌ها نیز می‌توانند در کنار تیم ملی باشند؛ به عنوان مثال در تمام کشور مربیان بازیکن‌ساز، شاگرد تیم ملی می‌دهند و درنهایت در تیم ملی به راحتی مربی تیم ملی از زحمات مربیان شاگردساز بهره‌مند می‌شود و هیچ حمایتی از مربیان سازنده نمی‌شود. اگر مربی خارجی به ایران بیاید، همین مربیان شاگردساز نیز می‌توانند علم خود را بالا ببرند و فدراسیون در تمام اعزام‌ها از آنها نیز می‌تواند استفاده کند. من در تیم ملی بودم، وقتی آمدم و مربی شدم، متوجه شدم فضا چقدر متفاوت است. فهمیدم باید سال‌ها کار کنم، علم مربیگری، علم تمرین، علم بدنسازی، آشنایی با روان‌شناسی و خیلی مسائل را باید به خوبی بدانم. این موضوعی است که مربی خارجی می‌تواند با حضور در ایران به مربیان ایرانی یاد بدهد.
پایان پیام/
منبع: فارس