گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس – یادداشت تحلیلی: صد و ده روز از جنگ اسرائیل علیه غزه گذشت؛ نزدیک صد هزار نفر هم کشته و مجروح شده‌اند (بیش از ۳۰ هزار شهید و ۷۰ هزار مجروح) و آمریکا هنوز ضمن اعلام مخالفت با آتش‌بس دائم، می‌گوید، راه حل برای اسرائیل، پذیرش کشور فلسطین یا اصطلاحاً راهکار دوکشوری است.
نوامبر گذشته (آذرماه) سالروز قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل بود که در سال ۱۹۴۷، «سرزمین فلسطین» را دو تکه کرد و ۵۶ درصد آن را به اسم یهودیان و به کام «مهاجمان صهیونیست» زد؛ ۵۶ درصد مساحت اشغالی بعد از گذشته ۷۶ سال، امروز به بیش از ۸۰ درصد کل خاک سرزمین فلسطین رسیده است.
طبق قطعنامه شماره ۲۴۲ شورای امنیت در نوامبر ۱۹۶۷، اصطلاحاً قرار شد فلسطین از ۵۶ درصد خاک خودش چشم پوشی کند و موجودیت اسرائیل را بپذیرد و جنگ اسرائیل و فلسطین، با تن دادن دو طرف به تشکیل دو کشور در سرزمین فلسطین، فیصله یابد؛ هرچند که همین قطعنامه هم چیزی به نام کشور فلسطین را قبول ندارد و مسئله را به موضوع آوارگان تقلیل می‌دهد.
سال‌ها گذشت و اسرائیل وجود چیزی به نام کشور فلسطین را نپذیرفت. توافق اسلو (۱۹۹۳) نیز که نماد راهکار دیپلماتیک برای حل نزاع بود، صرفاً به دستاوردی عملی برای اسرائیل تبدیل شد چون سازمان آزادی بخش فلسطین به ریاست یاسر عرفات، موجودیت اسرائیل را به رسمیت شناخت اما در مقابل، موجودیت چیزی به نام کشور فلسطین در حد تشکیل یک شبه دولت خودگردان خلع سلاح شده، تقلیل یافت و عرفات قبول کرد از ۷۸ درصد خاک فلسطین صرف نظر کند به امید این وعـده که اسرائیل طی پنج سال از کرانه باختری و نوار غزه عقب نشینی می‌کند.
۳۰ سال از توافق اسلو گذشت. اسرائیل نه تنها مفهوم کشور فلسطین را نپذیرفته، بلکه ۷۸ درصد خاک اشغالی را از طریق شهرکسازی در کرانه باختری، به ۸۵ درصد رسانده و امروز راستگرایان صهیونیست در اسرائیل میگویند، همه مشکلات اسرائیل از جمله فاجعه هفت اکتبر، از توافق اسلو شروع شده و اسرائیل نباید اصلاً از آن غزه خارج می‌شد.
در هفته جاری، بنیامین نتانیاهو اعلام کرد، راهکار دو کشوری را هیچ وقت نپذیرفته و او تنها کسی است که در سالهای اخیر، مقابل این مسئله ایستاده است. درست است که مقاومت فلسطین، وجود اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد، اما قبل از آن، اسرائیل است که تا امروز مفهوم کشور فلسطین را نپذیرفته است.
نکته اینجاست که امروز جو بایدن در کشاکش جنگ غزه، مسئله دو کشوری را به عنوان راهکاری برای تأمین امنیت اسرائیل مطرح می‌کند نه راهکاری برای احقاق حقوق مردم فلسطین. آنتونی بلینکن وزیر خارجه بایدن هم اخیراً در سفر به قاهره، تشکیل کشور فلسطین را بهترین راه برای منزوی کردن ایران اعلام کرده است.
و نکته مهمتر نیز اینجاست: مفهومی که آمریکا از کشور فلسطین در ذهن دارد، آن مفهوم رایج در عرف دیپلماتیک از کشور نیست. آمریکا با دخالت در حق تعیین سرنوشت ملت فلسطین، امروز می‌گوید، حماس در ترتیبات سیاسی آینده غزه، نقش و جایگاهی ندارد.
حماس نماد مقاومت مردم فلسطین است. وقتی از دید آمریکا مقاومت جایی در کشور کذایی فلسطین ندارد، یعنی کشوری که خلع سلاح است و قرار است از حیث اقتصادی تحت قیمومیت کشورهای عربی باشد و از حیث امنیتی تحت قیمومیت اسرائیل. در چنین آشفته بازاری زلمان شوال سفیر اسبق اسرائیل در آمریکا (۲۳ ژانویه) در یادداشتی در معاریو نوشت، کشور فلسطینی که اسرائیل را به رسمیت نشناسد، به معنای ادامه بی نهایت جنگ است.
نتیجه اینکه، وعده فروشی‌ای که آمریکا تحت عنوان «کشور فلسطین» به راه انداخته، به معنای یک دولتِ نه یک کشورِ، یک دولتِ خلع سلاح شده‌‌ای است بدون حاکمیت امنیتی و اقتصادی. و تازه همین «تفاله از مفهوم کشور» را هم اسرائیلی‌ها بخصوص راستگرایانش، قبول ندارند و حاضر نیستند چنین موجودیتِ انتزاعی را هم بپذیرند. در چنین وضعیتی دیگر موضع مردم فلسطین و مقاومت آن، بررسی کردن ندارد.
مقاومت نیز موجودیت اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد لذا دو کشور در سرزمین فلسطین نمی‌گنجد و تاریخ نشان داده اشغالگر سرزمین، روزی آن را ترک خواهد کرد و مقاومت در طول زمان، حق مالکیت سرزمین را به صاحب اصلی سرزمین، بازخواهد گرداند.
پایان پیام/ص
منبع: فارس