۴ روز از شکست تلخ تیم ملی ایران مقابل قطر و حذف غیرمنتظره از جام ملت های آسیا می گذرد. طبعا کادرفنی تیم ملی بابت نتایجی که در دوحه کسب کرده از خودش دفاع می کند و منتقدان هم طبق روال عادی برنامه این نتایج را بر نمی تابند. افکار عمومی نیز قضاوتش را کرده و این مسئله به سادگی و با یک نظرسنجی، قابل بررسی است.
در این میان اما کمترین توقع این بود که رئیس فدراسیون فوتبال پس از چند روز سکوت و بی خبری، گپ و گفت مفصلی داشته باشد و درباره نتایج و کارنامه تیم ملی «صریح و شفاف» نظراتش را بیان کند. از جمع اعضای فدراسیون که خوشبختانه یا بدبختانه در سفر طولانی مدت خود در دوحه به سر می بردند، فقط احسان اصولی چند کلمه ای سخن گفت (اینجا بخوانید) و تدوام سرمربیگری قلعه نویی را تایید کرد اما از مهدی تاج که از او انتظار بسیار زیادی به عنوان متولی فوتبال ایران داریم، هیچ خبری نشد.
اینکه تاج درباره سفر جمع زیادی از اعضای فدراسیون به دوحه حرفی به میان نمی آورد را می گذاریم به حساب بده بستان های همیشگی در ساختمان سئول! چرا که در ادوار تاریخ، فدراسیون های مختلف را دیده ایم و این سفرهای نخ نما و سیاحتی همواره در دستور کار بوده است. بعضی ها ذاتا عشق سفرند و از همراهی تیم های نوجوانان و جوانان غافل نمی شوند؛ جام ملت های آسیا و جام جهانی که جایگاه ویژه خودش را دارد!
گیریم که بر آقای تاج در این راستا هم هیچ حرجی نیست اما قضاوت او درباره کارنامه تیم ملی، کیفیت فنی بازی های این تیم و حذف دردناکش از جام ملت ها به قدری مهم است که دلیل این سکوت مشکوک را متوجه نمی شویم. کارنامه تیم ملی در قطر چه مورد تایید باشد و چه مردود، در هر دو زمینه می طلبد که رئیس فدراسیون فوتبال وارد میدان شود و تکلیف نهایی را مشخص کند. سپس به ماجرای جام جهانی و چگونگی حضور ما در این رقابت ها ورود کند؛ اینکه برنامه تیم ملی چیست، پروژه جوان سازی تیم به کجا می انجامد و افرادی که می خواهند چهره تیم را دگرگون کنند چه راهکاری در این زمینه دارند؟
در مرحله بعد، باید تکلیف سرمربی تیم ملی و مجادله های خسته کننده و نامعلومش با برخی منتقدان (که به طور شگفت انگیزی در جام ملت ها هم ادامه پیدا کرد) روشن شود. آیا قلعه نویی در کوران بازی های مقدماتی و در خود جام جهانی هم می خواهد به همین رویه فرسایشی ادامه بدهد و قبل و بعد هر بازی، خاطرات تلخ سال ۲۰۰۷ را مرور کند و از جفاهایی که بر او شد، همچنان داد سخن سر دهد؟ متقابلا آیا او دوست دارد بحث ها و کلنجارها بر سر ۲ ناکامی تیم ملی در جام ملت های آسیا با حضور و مسولیت خودش، از سوی همان منتقدان ادامه پیدا کند؟
اینها مسائل کم اهمیتی نیستند و فوتبال ایران نیز ظرفیت دعوا و پشت هم اندازی بیشتر را ندارد. آقای تاج در خصوص این مسائل مهم، تا چه زمانی می خواهد سکوت کند؟
بیشتر بخوانید: ضعف بزرگ تیم ملی در ۲ بازی جام ملت‌های آسیا مشهود بود/ فقط از هنگ‌کنگ گل نخوردیم!
منبع: خبرورزشی