به گزارش سیتنا، در سال ۲۰۱۴ بود که انفجار امواجی صوتی شناسایی شد و به نظر می‌رسید که این صدا مربوط به یک شهاب سنگی بوده که وارد جو زمین شده و حتی شایعه شده بود که ممکن است صدایی از فضای بین‌ستاره‌ای بوده و ارتباطی با شهاب سنگ نداشته است.
این تئوری برپایه اینکه این شهاب سنگ ممکن است منشایی بیگانه داشته باشد و از اعماق فضا رسیده باشد، سال گذشته و با یافتن موادی از اعماق اقیانوس، در شمال پاپوآ گینه نو و محلی که تصور می‌شد شهاب سنگ در آنجا سقوط کرده جان تازه ای گرفت.
شهاب سنگ نه؛ یک کامیون!
اما حالا تحقیقات جدیدی که نتایج آن به زودی در کنفرانس علوم قمری و سیاره‌ای در تگزاس اعلام خواهد شد، نشان داده که این سیگنال‌ها که تصور می‌شد مربوط به یک شهاب سنگ بوده، در واقع ممکن است توسط کامیونی که در جاده‌ای در نزدیکی منطقه رانندگی می‌کرده، ایجاد شده باشد و بدین ترتیب معما ساده‌تر از چیزی که تصور می‌شد، حل می‌شود.
بنجامین فرناندو، سرپرست تحقیقات و لرزه‌شناس سیاره‌ای دانشگاه جان هاپکینز در این باره گفته: « سیگنال در طول زمان تغییر جهت داد، دقیقا مطابق با جهت جاده‌ای که از پشت لرزه‌سنج عبور می‌کند. دریافت این سیگنال و تائید اینکه مربوط به چیز خاصی نیست، کار دشواری است؛ اما کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که نشان دهیم که سیگنال‌های این چنینی زیادی وجود دارند و باید نشان دهیم که همه آنها تمام ویژگی‌هایی که ما از یک کامیون انتظار داریم را دارا هستند و هیچ یک از این سیگنال‌ها، ویژگی‌هایی که از یک شهاب سنگ انتظار داریم را ندارند.»
براساس داده‌های ارتعاشی زمین که در یک ایستگاه لرزه‌نگاری در جزیره مانوس پاپوآ گینه نو ثبت شده، تصور می‌شد که در ژانویه سال ۲۰۱۴ و در منطقه غربی اقیانوس آرام، شهاب سنگی وارد جو زمین شده است. با این وجود، حالا که این سیگنال‌ها، شناسایی شده و مشخص شده که مربوط به کامیونی بوده که در جاده‌ای در حال رانندگی بوده، به نظر می‌رسد که شهاب سنگ مدنظر در محل دیگری وارد جو زمین شده باشد.
جستجو در مکانی اشتباه
فرناندو در این باره توضیح داد:« محل سقوط شهاب سنگ در واقع بسیار دورتر از جایی بود که جستجوها برای یافتن تکه‌های آن آغاز شد. نه تنها سیگنال به شکلی اشتباه دریافت شد، بلکه جستجوها برای یافتن بقایای شهاب سنگ هم در مکان اشتباهی صورت گرفت.»
طبق بررسی‌های جدید، این شهاب سنگ احتمالا ۱۶۰ کیلومتر دورتر از محلی که در ابتدا تصور می‌شد، وارد جو شده است. یک مقاله بررسی نشده نشان می دهد که مواد یافت شده در بستر دریا در سال ۲۰۲۳، بقایای این شهاب سنگ بوده و منشایی بین ستاره‌ای دارد. این فرضیه، از سرعت بالایی که در آن شهاب سنگ به زمین می‌رسد، ناشی می‌شود.
در بخشی از این مقاله می‌خوانیم:« سرعت شی در مقایسه با استاندارد محلی بقیه کهکشان راه شیری (۶۰ کیلومتر بر ثانیه) بوده که به مراتب بالاتر از سرعت ۹۵% از دیگر ستاره‌های مجاور خورشید است.» در سال ۲۰۲۲، فرماندهی فضایی آمریکا، نامه‌ای رسمی برای ناسا نوشت و اعلام کرد که به احتمال ۹۹.۹% این شی، منشایی بین ستاره‌ای داشته است.
عناصری خاص در سنگ یافت شده
در این مقاله به این نکته اشاره شده که فراوانی برخی از عناصر خاص یافت شده در ماده پیدا شده در اقیانوس، با هیچ سیاره‌ای در منظومه شمسی مطابقت ندارد و نشان می‌دهد که ممکن است منشایی بیگانه داشته باشد. در بخشی از این مقاله می‌خوانیم: « الگو و فراوانی بریلیوم، لانتانیم و اورانیوم موجود در این ماده نشان می‌دهد که مواد، احتمالا از پوسته‌ای بسیار متمایز، از سیاره‌ای با هسته آهنی و در خارج از منظومه شمسی نشئت گرفته‌اند و احتمال دیگر این است که این الگوی فراوانی ناآشنا، ممکن است منشا تکنولوژیکی فرازمینی را نشان دهد.»
در هر حال به نظر می‌رسد که این نظریه، با تحقیقات جدید در مورد منشا سیگنال‌های لرزه‌ای، در تناقض است.
محققان معتقدند که مواد یافت شده در کف اقیانوس، شهاب سنگ‌های کوچکتری ناشی از برخوردهای قبلی و یا ذرات تولید شده از برخورد شهاب سنگ‌های دیگر به سطح زمین هستند که با آلودگی‌های زمین ترکیب و تشکیل شده‌اند.
فرناندو دراین باره توضیح داد:« هر آنچه که در کف دریا پیدا می‌شود، صرف نظر از اینکه آیا یک سنگ فضایی طبیعی است و یا یک قطعه از فضاپیمای بیگانه، کاملا به موضوع این شهاب سنگ ربطی ندارد. حتی اگر تصور کنیم که این شهاب سنگ‌ها بیگانه نبوده‌اند.»
انتهای پیام
منبع: سیتنا