خبرگزاری فارس مازندران _ زری طاهری پرکوهی| این روزها که عطر اربعین حسینی به مشام می‌رسد سیل حضور واقعی و مجازی عشاق همه چیز را در هم ریخته، شعری را زیر لب زمزمه می‌کند، یک چندبیتی، سروده خودش؛
ساک خودم را جمع کردم سمت مهران،
شد خاکِ عالم بر سرم، تأخیر افتاد
خیلی دو دوتا چارتا کردم چه بد شد
کربُبلای مادرم تأخیر افتاد
خیلی دلم می‌خواست از نزدیک، آقا
روزی ببینم من حریم کربلا را
حالا فقط یک گوشه می‌بینم مداوم،
هر روز پخش مستقیم کربلا را….
محمدمهدی یک جوان دهه هفتادیست از ۱۲ سالگی با شعر و قافیه آشنا شد، اما شعری که بوی عشق می‌دهد، عشق به اهل بیت (علیه اسلام) و ائمه اطهار، از ۱۶سالگی تا به امروز که ۳۰ سال دارد شعر می‌گوید.
باتوجه به تَه صدایی داشت در برهه‌ای از زمان مداحی می‌کرد، اما بین شعر و مداحی، شعر را برگزید، پدرش روحانی و مادرش یک بانوی هیاتی و خادم حضرت زهرا (سلام الله علیها) است.
سبک اشعار آیینی‌اش در غزل، قصیده و تصنیف خلاصه می‌شود، با اینکه اصلا علاقه ای به ادبیات نداشته و ندارد و رشته تحصیلی‌اش رشته فیزیولوژی تغذیه ورزشی است، اشعار گوناگونی سروده و در سال جاری موفق به چاپ کتابی حاوی مجموعه اشعاری برای اهل بیت (ع) با عنوان "قنبر غمبر" شد و همچنین کتابی دیگر از او در دو جلد در آینده‌ای نزدیک به چاپ خواهد رسید.
از نظر محمدمهدی محمدی کیاپی، اشعاری که می‌گوید الهامی از سوی اهل بیت (ع) است و این همان عشق حقیقی است.
او به امام حسین (ع) علاقه خاصی دارد و معتقد است که شعرگویی در وصف این حضرت برای خریدن یک نگاه از جانب ایشان است.
وقتی شعر می‌گوید حالش خوب است و وقتی هم که سرودنی در کار نباشد حال خوبی ندارد، او از کودکی خادم مراسم‌های عزاداری آقا اباعبدالله الحسین (ع) و گرایش خانواده در این مسیر را علت موفقیتش و خدمت‌گزاری برای اهل بیت (ع) می‌داند.
به اعتقاد محمدمهدی؛ زمانی می‌خواهی شعری را پخش کنی نمی‌شود، اما در مواقعی که حتی فکرش را نمی‌کنی حتی یک بیت شعر بدون آنکه متوجه باشی دست به دست می‌چرخد و این هم نگاه خاصه است، یا همان رزق.
محمدی به‌عنوان یک شاعر حوزه اهل بیت (ع) نه درخواستی دارد و نه گلایه‌ای، برنامه‌اش برای آینده ادامه این مسیر است.
وی به‌عنوان حرف آخر می‌گوید: در بحث شعر آیینی همه برای یک مبحث تلاش می‌کنند آن هم است این است که چیزی جز ظهور امام زمان (عج) نمی‌خواهند.
پایان پیام/۸۶۰۴۸/ع
منبع: فارس