واشنگتن در طول سال‌های گذشته به طور مداوم در تلاش بوده تا با ایجاد ارتباط با کشورهای منطقه، چین را محاصره و دولت پکن را به چالش بکشد.
به گزارش مشرق، سفر اخیر «آنتونی آلبانیز»، نخست وزیر استرالیا به مانیل، پایتخت فیلیپین، نخستین سفر یک نخست وزیر استرالیایی به فیلیپین در ۲۰ سال گذشته بود.
در جریان این سفر «فردیناند مارکوس»، رئیس جمهور فیلیپین و «آلبانیز»، روابط ۲ کشور را به یک مشارکت استراتژیک ارتقا داده و توافق کردند که گشت‌زنی‌های دریایی مشترک را در دریای چین جنوبی آغاز کرده تا نفوذ پکن در منطقه را به چالش بکشند.
«جاگانات پاندا»، رئیس مرکز استکهلم برای امور جنوب آسیا و هند و اقیانوسیه در موسسه سیاست امنیت و توسعه در سوئد، میگوید: تقویت روابط نظامی با فیلیپین یکی از اولویت‌های سفر «آلبانیز» است.
به گفته «جف جی براون»، نویسنده و کارشناس امور نظامی، در واقع، استرالیا نه تنها منافع نظامی خود، بلکه منافع متحدان «آکوس» خود، یعنی آمریکا و انگلیس و حتی بیشتر از آن منافع واشنگتن را نمایندگی می‌کند.
«براون»، میگوید: سفر نخست وزیر استرالیا به مانیل مانند سفر «بایدن» به آنجاست. او ماموریت دارد تا فیلیپین را تا حد امکان از چین دور کرده و تفرقه و تنش ایجاد کند.
در دوران ریاست جمهوری «فردیناند مارکوس»، روابط مانیل با پکن تیره شده است.
«مارکوس» بر خلاف «رودریگو دوترته»، سلف خود که روابط خوبی با پکن داشت، به سمت همسویی بیشتر با غرب حرکت کرده است.
اکنون، حضور فیلیپین در مناقشه دریایی بر سر دریای چین جنوبی که چین، ویتنام، مالزی، تایوان و برونئی نیز ادعای مالکیت آن را دارند، بیشتر شده است.
با این حال، به گفته «براون»، دامنه همکاری نظامی استرالیا و فیلیپین ممکن است گسترده‌تر از گشت‌زنی مشترک در آب‌های مورد مناقشه باشد.
پیمان استرالیا و فیلیپین بخشی از شبکه گسترده‌تر اتحادها است
این تنها توافقنامه امنیتی نیست که کانبرا در سال جاری منعقد کرده است. در ژانویه استرالیا یک قرارداد همکاری نظامی با یک بازیگر منطقه‌ای دیگر، یعنی ژاپن منعقد کرد؛ توافقنامه دسترسی متقابل ژاپن و استرالیا (RAA) ماه گذشته اجرایی شد.
کارشناسان بین‌المللی، می‌گویند که این پیمان باید در چارچوب بسیاری از معاهده‌ها و توافق‌های دیگری دیده شود که به طور فزاینده‌ای از سوی آمریکا، انگلیس و استرالیا (که با هم پیمان آکوس را تشکیل می‌دهند) با بازیگران منطقه منعقد می‌شوند.
این توافقات همچنین شامل گفت‌وگوی چهارجانبه امنیتی است که بین استرالیا، هند، ژاپن و آمریکا و همچنین فرمت سه‌جانبه در حال تکامل هماهنگی بین واشنگتن، سئول و توکیو شکل گرفت.
همانطور که «ایگور ایستومین»، پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات پیشرفته آمریکا در دانشگاه MGIMO، در اواسط ماه آگوست، گفت که همه این پیمان‌ها و اتحادها در هم تنیده شده‌اند و هدفشان بازدارندگی چین، کره شمالی و روسیه در منطقه است.
آمریکا حضور نظامی خود در فیلیپین را تقویت می‌کند
در همین حال، واشنگتن به طور پیوسته در حال افزایش نقش نظامی خود در فیلیپین است.
در فوریه، دولت «مارکوس» به ارتش آمریکا اجازه دسترسی به چهار پایگاه نظامی فیلیپین را علاوه بر پنج سایت موجود تحت توافقنامه همکاری دفاعی پیشرفته بین مانیل و واشنگتن در سال ۲۰۱۴، داد.
برخی از این سایت‌ها در نزدیکی تایوان قرار دارند. تایوان از سوی پکن به عنوان قلمرو غیرقابل انکار چین در نظر گرفته می‌شود و دولت بایدن به طور فزاینده‌ای به تسلیح این جزیره ادامه داده است.
واشنگتن ادعا می‌کند که دلیل تسریع نظامی شدن تایوان، قصد ادعایی چین برای «تهاجم» به این جزیره است؛ ادعایی که پکن به شدت آن را رد کرده است.
علاوه بر این، رسانه‌های غربی در ۳۰ آگوست (هشتم شهریور) گزارش دادند که ارتش آمریکا در حال مذاکره برای توسعه بندری در جزایر دورافتاده «باتانس» در شمال غربی فیلیپین است.
این اقدام می‌تواند دسترسی آمریکا را به جزایر استراتژیک نزدیک تایوان افزایش دهد.
به نظر می‌رسد که واشنگتن در حال ایجاد صحنه‌ای برای یک درگیری گسترده در منطقه از طریق پایگاه‌های نظامی جدید خود و شبکه‌ای از ائتلاف‌ها و پیمان‌های امنیتی است.
منبع: مشرق نيوز